الهام: مواجهه ما با مسئله فلسطین در رسانهها، سیاسی و امنیتی است
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۶۵۱۸۲
حسین الهام، تهیه کننده و کارگردان مستند گفت: پرداخت به مسئله فلسطین در مستندها کموبیش اتفاق افتادهاست اما در سینما و فیلمهای داستانی کمتر اتفاق افتاده و این، در درجه اول به دلیل مسئله سیاستگذاری است و در درجه دوم مربوط به این است که ما به این مسئله از نگاه انسانی و اجتماعی نزدیک نشدهایم؛ عموما ما با رویکرد احساسی و شعاری به این مسئله پرداختهایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: مواجهه ما با مسئله فلسطین در رسانهها، خیلی سیاسی، امنیتی و نظامی است. حتی در زمینه سینمایی نیز سیاستگذاران ما به سمت ساخت و فیلم و سریال با این نوع مواجههها رفتهاند.
این مستندساز حوزه فلسطین ضمن تاکید مجدد بر اهمیت سرمایهگذاری و سیاستگذاری درست برای ایجاد تحول در آثار سینمایی با محوریت فلسطین، گفت: از طرفی، این دغدغه باید در بدنه اصلی سینمای ایران شکل بگیرد که متاسفانه یک نوع از «آرمان گریزی» وجود دارد. من در «برنامه به افق فلسطین» نیز اشاره کردم، سیاستگذار اصلی سینمای ایران، جشنوارههای خارجی هستند و جشنوارههای خارجی حتما در مقابل آرمان فلسطین قرار دارند؛ از کن و ونیز و برلین گرفته تا خود اسکار.
الهام پیرامون مستند خود به نام «آنها وجود دارند» که در اصل در مورد هویت تصویری و تاریخ تصویری گمشده فلسطینان بود، اشاره کرد: اگر «تصویر» حامل قدرت نبود، شاید آن آرشیو تصویری، خیلی دارای اهمیت نمیشد که کسی آن را بدزدد یا مثلا در انبار ارتش اسرائیل خاک بخورد یا حتی معدوم شدهباشد. تصویر، هم قدرت رویاسازی دارد و هم این توانایی را دارد که باورهایی غلط ایجاد کند. افسانههایی که در مورد ظلم به یهودیان در باور بسیاری از افراد وجود دارد، افسانههایی هستند که از همان زمان شکلگیری دولت یهود در سرزمینهای فلسطینی، به وسیله تصویر ایجاد شدهاند. از زمان ایجاد این رژیم، این بار بر روی دوش سینمای آمریکایی بودهاست که با تصویرسازی و ایجاد ایماجی از مظلومیت، به دولت یهود کمک کند. پس از آن هم در هر برههای، فیلمهای مهم و حتی فیلمهای ضعیفی بودهاست که مورد لطف جشنوارههای خارجی قرار گرفتهاند.
الهام در پایان گفت: علاوه بر اینکه خود هالیوود توسط یهودیان بنا شدهاست، این خدمت دائمی به افسانههای یهودی اعم از افسانه «اگزدوس» و متاخر آنها در قرن بیستم به نام «هولوکاست»، همواره بوده است. سینمای آمریکا همیشه در خدمت این افسانهها بوده و به نوعی این باورهای غلط را در ذهن مردم کاشته که یهود مظلوم است و مخالفانش، تروریستهای بَربَری هستند که جز با زبان اسلحه و خشونت، نمیتوان با آنها صحبت کرد.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: افسانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۶۵۱۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تلنگری به طرفداران گفتمان سازش
اگرچه آمریکا در طول جنگ غزه، بارها قطعنامههایی که باهدف آتشبس دائمی در غزه صادرشده را باهدف حمایت از صهیونیستها وتو کرده است، اما وتوی قطعنامه اخیر شورای امنیت مبنی بر پذیرش عضویت دائمی فلسطین در سازمان ملل متحد، جنس و ماهیتی دیگر دارد. درحالیکه برخی مقامات آمریکایی در اظهاراتی دروغین، مدعی تمرکز بر روی راهکار دودولتی در راستای حل مسئله فلسطین بودهاند،وتوی قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط نماینده دولت بایدن خبر از استمرار حمایت مطلق کاخ سفید از نسلکشی در غزه میدهد.به عبارت بهتر، آمریکا با وتوی قطعنامه اخیر نشان داد نهتنها در جنگ غزه فرمانده اصلی میدان تقابل با فلسطینیان و منطقه محسوب میشود، بلکه حتی به راهکارهای اعلامی و ادعایی خود نیز کمترین باوری ندارد. این تناقض آشکار، برگرفته از شکست میدانی مشترک واشنگتن -تلآویو در جریان تحولات جنگ غزه و فراتر از آن، سردرگمی راهبردی آنها در قبال مسئله فلسطین است.
واقعیت امر این است که ابومازن، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و بازیگران منطقهای مانند ریاض، ابوظبی، منامه و مسقط حساب ویژهای بر روی پیشبرد طرح دو دولتی از سوی واشنگتن بازکرده بودند. این نگاه اعتماد آمیز به دشمن بشریت، منبعث از وعدههایی بوده که نهتنها در دوران ریاست جمهوری جوبایدن، بلکه در دوران ریاست جمهوری ترامپ و اوباما نیز به آنها دادهشده بود. بر همین اساس، طرح عادیسازی روابط اعراب و اسرائیل ( تحت عنوان پیمان ابراهیم) پیش رفت و منتج به خطای راهبردی امارات و بحرین در عادیسازی روابط با صهیونیستها شد. اما وتوی قطعنامه اخیر در شورای امنیت سازمان ملل متحد، آنهم علیرغم موافقت ۱۲ عضو شورای امنیت و رأی ممتنع دو کشور ( سوئیس و انگلیس) ، بیانگر قرائت خاص کاخ سفید از طرح دو دولتی است! این مسئله نشان میدهد که اتفاقا آمریکا طرح دو دولتی را نیز نه بهمثابه راهکاری برای حل بحران در منطقه غرب آسیا، بلکه بهعنوان ابزاری برای تحقق استیلا و سلطه صهیونیستها بر غرب آسیا ارزیابی میکند.
رمزگشایی از سخنان رابرت وود، معاون نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل بهوضوح چنین گزارهای را تصدیق میکند: «ایالاتمتحده همچنان از راهحل دو دولتی بهشدت حمایت میکند. این رأی مخالفت با حق تشکیل کشور فلسطین را نشان نمیدهد، بلکه اذعانی است به اینکه این امر تنها از طریق مذاکرات مستقیم بین طرفین حاصل خواهد شد.» به عبارت بهتر، آمریکا پذیرش کشور مستقل فلسطین در سازمان ملل متحد را به گفتوگوی مستقیم ( میان فلسطینیان و صهیونیستها ) و در حقیقت، پذیرش مسئله عضویت فلسطین از سوی تلآویو کرده است! بدیهی است که در این مسیر، تلآویو از تشکیلات خودگردان امتیازاتی خواهد خواست که تنها یکی از آنها، عاری سازی غزه و کرانه باختری از گروههای مقاومت است! شرط وقیحانهای که هیچگاه تحققنیافته و در آِینده نیز نخواهد یافت. حتی تشکیلات خودگردان فلسطین بهعنوان بازیگری که در قبال کشتار بیرحمانه فلسطینیان، بازی در زمین واشنگتن را نسبت به دفاع واقعی از ساکنان مظلوم غزه ترجیح داده است، نسبت به رفتار اخیر کاخ سفید شوکه شده است. محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، در بیانیهای وتوی آمریکا را «ناعادلانه، غیراخلاقی و غیرقابلتوجیه» خواند.بااینحال محمود عباس باید زودتر از اینها نسبت به دنائت آمریکاییها اطمینان پیدا میکرد!
یکی از اصلیترین بازندگان رأیگیری اخیر شورای امنیت سازمان ملل متحد، سیاستمدارانی هستند که بر روی واشنگتن در روند حل مسئله فلسطین حساب بازکردهاند! این رأیگیری نشان داد که راهحل واقع در فلسطین، روی آوردن به همان گفتمان مقاومت و ایستادگی همهجانبه در برابر واشنگتن و تلآویو است، نه روی آوردن به گفتمان سازش با دشمنانی که نماد ظلم و نسلکشی محسوب میشوند. در این معادله صریح و گویا، سرنوشت آمریکا و رژیم اشغالگر قدس با شکست و تباهی گرهخورده است.